सहर नआऊ आमा

आमा, सहरको त पानीले पनि पोल्छ, 
दिनभर मान्छे बेसाएर 
कुनाकाप्चा चिहाउन पठाए नि 
असार भेटिँदैन 
यहाँ त पानी किन्ने हो 
खेत बनाउने हो र 
एक दिनलाई असार भित्र्याउने हो । 
साँच्चै आमा, 
यहाँ त तातो रहर बोक्नेहरुको मात्रै भीड छ 
गाउँमा जस्तो 
हिलोले खाएको खुट्टा हिलैले होइन 
मलम र सर्जरीले निको हुन्छ 
तिमी अझै सहर–सहर भन्छ्यौ आमा
यहाँ खुसी किन्नलाई रेस्टुरेन्ट जानुपर्छ
गर्मी छल्नलाई रंगीन पानीसँगै हस्पिटल दगुर्नुपर्छ 
आमा तिमी पर्म लाउँदै खेतालासँग पीर पोख्नमा पोख्त छौ 
मैले त साथीहरु किनेकी छु
पैसा तिरेर हाँसेकी छु
बिन्ती आमा, सहर आउने इच्छा नदेखाऊ 
यहाँ न असार छ न त खुसी
यहाँ त मुकुट लगाएका मान्छेहरु 
र श्यामश्वेत जिन्दगी मात्र छ ।
बरु आमा, मेरो गाउँ कहिल्यै सहर नबनोस् 
जहाँ हिलो खेल्न लाई महोत्सव कुर्नुपर्छ .